Op 25 mei 1787 stapt een voorname Amerikaan uit een koets en aanschouwt een statig Frans château. Hij ontmoet de eigenaar, bezoekt de wijngaarden en proeft de wijn. Zo begint een liefdesrelatie die misschien wel de loop van de geschiedenis heeft veranderd. De man is Thomas Jefferson, destijds de officiële vertegenwoordiger van de jonge Amerikaanse regering in Frankrijk, en de plaats is Château Haut-Brion. Het bezoek van Jefferson aan het beroemde Bordeaux-landgoed vormt de opening van een nieuwe documentaire, Eastbound Westbound, die onderzoekt hoe de belangrijkste opsteller van de Onafhankelijkheidsverklaring van de wijnen van Bordeaux is gaan houden - en hoe die liefde politieke, culturele en wijnbanden heeft gesmeed die tot op de dag van vandaag voortduren.
De film is mede geschreven en verteld door Jeffrey Davies, een journalist en wijnhandelaar die sinds de jaren tachtig in Bordeaux woont. Davies begint zijn reis in Haut-Brion, waar hij spreekt met prins Robert de Luxembourg, achterkleinzoon van de Amerikaanse financier Clarence Dillon. Prins Robert deelt een brief uit 1818 uit de archieven van Haut-Brion waarin Jefferson twee van zijn grote liefdes bespreekt: Frans-Amerikaanse betrekkingen en, natuurlijk, wijn. De brief spoort Davies aan om de passie van de Founding Father voor Bordeaux te onderzoeken - en om mensen te zoeken die Jefferson's geest van transatlantische samenwerking belichamen in de wijnwereld van vandaag.
Daartoe interviewt Davies verschillende wijnmakers die zowel in Bordeaux als in Californië werken. Tot de indrukwekkende groep behoren Claire Villars-Lurton van Château Haut-Bages Libéral en Acaibo uit Sonoma; Alfred Tesseron van Château Pontet-Canet en Pym-Rae uit Napa; en Denise Adams van Château Fonplégade en Adamvs uit Napa.
De wijnmakers en hun families zetten een traditie van toenadering tussen Frankrijk en de Verenigde Staten voort - een traditie die, zo blijkt uit de film, mede door de wijn mogelijk is gemaakt. Ten minste sinds de tijd van Jefferson heeft wijn de banden tussen de twee landen bevorderd op het gebied van politiek, cultuur, kunst, economie en meer. Frankrijk is de oudste bondgenoot van de Verenigde Staten; de trouw gaat officieel terug tot 1778, en de Franse steun was cruciaal voor de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten van Groot-Brittannië. In Bordeaux was het eerste overzeese Amerikaanse consulaat gevestigd, en zoals prins Robert in de film zegt: "Bordeaux heeft altijd te maken gehad met reiken over grenzen heen... Bordeaux betekent 'aan de rand van het water', en het water zoals wij het kenden was de snelweg van de wereld. "
Co-producent Gérard Spatafora ziet de film als een pleidooi voor diplomatie, verbinding en vriendschap. Hij vertelde Wine Spectator dat "geschiedenis en ... wijn ons dichter bij elkaar kunnen brengen dankzij hun rijkdom. Zelfs als de politiek echt ingewikkeld is, hopen we dat het produceren van een product afkomstig van een terroir met hard werk en sterke waarden ons dichter bij elkaar houdt en [helpt] vrienden te blijven. Wijn kan de wereld niet redden, maar wel helpen, zoals 300 jaar geleden. "Hij gelooft ook dat de geschiedenis van Bordeaux mensen eraan kan herinneren dat immigranten altijd belangrijk zijn geweest voor het verhaal van wijn - niet alleen in Frankrijk, maar over de hele wereld.
De film schittert wanneer de verbanden tussen het wijnmaken in Bordeaux en Californië worden onderzocht. Het is bijvoorbeeld boeiend om Noé Tesseron, Alfred's zoon, te horen vertellen hoe de familie voor het eerst een bepaalde manier van handmatig sorteren en ontstelen van druiven uitprobeerde bij Pym-Rae, het Mount Veeder landgoed dat ooit toebehoorde aan Robin Williams, en zoveel succes had dat ze het jaar daarop met deze praktijk begonnen bij Pontet-Canet. Hoewel het relatief gemakkelijk is om de invloed van Bordeaux op Californië te zien - getuige de blijvende populariteit van Amerikaanse Bordeaux-achtige blends - is het fascinerend om te zien hoe de invloed andersom werkt.
Eastbound Westbound is bedacht door Spatafora en Frédéric Lot, veteranen uit de wijnindustrie die tijdens de pandemie overstapten van strategisch advies naar de productie van documentaires. Hoewel hun productiebedrijf, E-Studi ' Oz, in het verleden marketingvideo's voor wijnhuizen heeft gemaakt, vertelde Spatafora aan Wine Spectator dat geen van de wijnhuizen in de film klant is.
De film beleefde in maart een kleine privépremière in de Cité du Vin in Bordeaux, in het toepasselijke Thomas Jefferson Auditorium. De producenten hebben plannen om de documentaire in de herfst naar een grote streamingdienst te brengen, na publieke premières in New York City, Londen en Parijs. Er zijn ook voorstellingen gepland voor het Sonoma International Film Festival, DOC NYC, het Seattle Wine and Film Festival en het Naples International Film Festival. Ondertussen kun je de trailer bekijken op de website van de film.
Maar hoe kreeg Jefferson uiteindelijk het wijnvirus te pakken? De film trekt een dwingende, zij het niet geheel verrassende, conclusie: Jefferson's vriend Benjamin Franklin, een andere grote Amerikaanse francofiel, schijnt hem kennis te hebben laten maken met de wonderen van goede wijn. Terwijl Eastbound Westbound niet te veel details geeft over de rol van Franklin, laten de producenten doorschemeren dat vervolgfilms gericht op Franklin en Jeffersons wijninteresses buiten Frankrijk in de maak zijn.
